بسیاری از اهالی حکمت و ادب معتقدند که نیچه و تالستوی در وادی اخلاق، دو قطب مخالفند و هیچ وجه اشتراکی میان آنان نیست؛ نیچه اخلاقستیزی نستوه و تالستوی اخلاقگرایی ترشرو بودهاند.
کتاب «خیر در آموزه تالستوی و نیچه» نیز میکوشد با بررسی تلقی تالستوی و نیچه از خیر در مراحل مختلف اندیشهورزان، درستی عقیده بیانشده را بسنجد.
این کتاب دیدگاه و تلقی دو نویسنده بزرگ تالستوی و نیچه را درباره مفهوم خیر بررسی میکند.
هر دو متفکر در دوران کاری خود در دو مرحله، تلقی خاصی از خیر داشتهاند؛ تالستوی در اوایل و اواخر عمر کاری خود دو نوع تلقی از خیر داشته و نیچه نیز دقیقاً چنین وضعیتی را داشته است.
به اعتقاد مترجم این اثر خیر همواره همان معنایی که ما از آن در ذهن داریم، نیست و دایره وسیعی را دربر میگیرد اما آنچه که از خیر در این کتاب بیان شده، از دیدگاه این دو متفکر است. خیر در این اثر مفهومی است که از نگاه نیچه و تالستوی خوب محسوب میشود و آن را به دیگران توصیه میکنند.
نویسنده در این کتاب سعی میکند نشان دهد هر دوی این متفکران تا جایی فیلسوف هستند و بعد از آن تبدیل به موعظهگرانی میشوند که موعظه میکنند. عنوان فرعی کتاب نیز «فلسفه و موعظه» بود که من آن را از عنوان اصلی حذف کردم، چراکه ممکن بود این شائبه را ایجاد کند که نیچه فیلسوف است و تالستوی موعظهگر یا بالعکس. به همین دلیل این عنوان فرعی را حذف کردم، چراکه تالستوی و نیچه تا نقطهای فیلسوف و پس از آن به یک موعظهگر تبدیل میشوند.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|